PHOTOGRAPHY WEBLOG

Tijdens het festival Women Inc, dat plaatsvindt in het weekeinde van 24 en 25 september in de Beurs van Berlage te Amsterdam, vertelt de Iraanse Newsha Tavakolian over haar werk als fotografe in Iran en haar visie op tienermoeders.

Ook is er in de Amvestzaal van de Beurs van Berlage een tentoonstelling van haar werk.

Lezing: 25 september, 16.00 uur.


Newsha Tavakolian

Een verwoestende zelfmoordaanslag in Israël. Een jonge vrouw blaast zichzelf op als ze gecontroleerd wordt door een Israëlische agent. Beiden komen om. Fotograaf Reinhard Krause is er snel bij. Nog vóór de verminkte lichamen zijn opgeruimd, schiet hij tientallen foto's, waaronder beelden die je maag doen omdraaien. In de documentaire Shooting under fire, volgende week te zien bij National Geographic Channel, draait het om de keuzen die Krause maakt. Wat laat je zien en wat niet? Welke foto's zijn geschikt om de hele wereld over te gaan?

Krause (1959) werkte van 2000 tot aan de dood van Arafat in 2004 in Israël als chef van de fotoredactie van persbureau Reuters. Hij klinkt koel als hij zegt: "Als je een verhaal covert over de dood moet je erop voorbereid zijn dat je dode mensen ziet." Hij maakte bij bovengenoemde aanslag onder meer een foto van het hoofd van de zelfmoordenares. Door haar gesloten ogen en goudkleurige hoofddoek ontstaat een haast sereen beeld.

Echter, het is alleen een hoofd, zonder lichaam. De discussie met Krauses collega's spitst zich toe op de vraag of dit bloedstollende beeld het verhaal vertelt. Voegt het iets toe aan de gebeurtenis of is het alleen maar vreselijk? Krause: "Er zal altijd discussie zijn over wat je laat zien. Dat is goed. Ik vind dat je de gevolgen moeten laten zien. Je moet laten zien wat er is gebeurd." Soms kan dat alleen door middel van afschuwelijke foto's. "Als je zulke foto's niet toont, doe je de werkelijkheid geweld aan. Ik wil mensen niet shockeren. Ik wil ze de werkelijkheid laten zien."

Cécile van der Harten, chef fotoredactie van dagblad Trouw, ziet dagelijks honderden foto's voorbijkomen waarvan er vele niet geschikt zijn om af te drukken in de krant. "Bijvoorbeeld van een man met een afgerukt been waarbij je recht in de bloederige wond kijkt." In principe slaat Trouw dit soort foto's over. Van der Harten: "Ze voegen niets toe. Alleen als het journalistiek inhoudelijk niet anders kan, zullen we een gruwelijke foto plaatsen. Alléén als er gegronde redenen voor zijn, want we willen natuurlijk wel het nieuws tonen. We willen onszelf en de lezer niet in slaap sussen."

Het valt haar op dat de laatste jaren het aantal foto's met een waarschuwing 'Let op, heftig beeld' enorm is toegenomen. "Het lijkt wel of de schroom om gruwelijke foto's te maken kleiner is geworden." In het zwart-wit tijdperk was de keuze makkelijker, zegt Van der Harten. "Dan kon je zelfs een redelijk bloederige foto plaatsen. Maar je hoeft geen plein vol afgerukte ledematen te laten zien om uit te leggen wat er is gebeurd. Er zijn subtielere manieren. Gelukkig zijn er ook veel fotografen die daar voor openstaan."

Bron: NCRV Gids.

Shooting under fire, National Geographic Channel, maandagavond op de grens van 12 en 13 september om 0.00.

Two photographs of New Orleans residents wading through chest-deep water unleashed a wave of chatter among bloggers about whether black people are being treated unfairly in media coverage of post-hurricane looting.

One of the images, shot by photographer Dave Martin for the Associated Press, shows a young black man wading through chest-deep waters after "looting" a grocery store, according to the caption. The young man appears to have a case of Pepsi under one arm and a full garbage bag in tow. In the other, similar shot, taken by photographer Chris Graythen for AFP/Getty Images, a white man and a light-skinned woman are shown wading through chest-deep water after "finding" goods including bread and soda, according to the caption, in a local grocery store.

Lees ook de discussies op Sportsshooter en Flickr.

The award for Daily Press went to Jan Grarup for his coverage of the refugee crisis in the Darfur region of the Sudan for the Danish newspaper Politiken.

James Hill of The New York Times won the Best Magazine award for his feature taken in Beslan, Russia, the city where hostage takers seized a school and killed more than 300 people, including many children.

Philip Blenkinsop of the Vu agency won the Visa d'Or for News for his work on the Indian Ocean tsunami.

Voor wie met zijn of haar benen alweer op Nederlandse/Vlaamse bodem staat maar met het hoofd nog even in Catalaanse sferen wil blijven, een kleine soundtrack van de afgelopen twee weken:

El Sueño De Morfeo - Tus Ojos
Lââm - Petite Soeur
Mickey 3D - Matador
Amadou & Mariam - Senegal Fast Food
Wallen - L'Olivier
Mylène Farmer - Q.I.
Leslie - Vivons pour demain

World Press Photo bestaat vijftig jaar. Om dat te vieren komt de organisatie in het Amsterdamse fotografiemuseum Foam met een expositie over de geschiedenis van de persfotografie.

'Things As They Are - Photojournalism in context since 1955' blikt terug in de ontwikkeling van de fotojournalistiek, meldde Foam donderdag.

De tentoonstelling omvat tijdschriften waarin fotoverhalen centraal stonden, tot de explosie van de hedendaagse digitale media. Reproducties van vakbladen, vitrines met originele publicaties en verscheidene projecties nemen de bezoeker mee op een reis door vijf decennia. Curator C. Caujolle stelde de expositie samen.

Op vrijdag 6 en zaterdag 7 oktober heeft World Press Photo enkele lezingen en discussies georganiseerd, waarbij u ook kunt kijken naar het flutfilmpje "The Digital Decade", niet meer dan een incestueus reclamevehikel van een camerafabrikant dat ook al in Perpignan werd vertoond. (Op deze site al eerder vermeld).

Naamsbekendheid heeft de Bredase fotografe Melanie Rijkers gekregen, maar o zo anders dan ze bedoelde. Nadat ze een door haar gemaakte foto van een hoogzwangere tv-presentatrice Yvon Jaspers naar de Telegraaf stuurde, kreeg de Bredase een woeste Jaspers op haar dak. Verder heeft Jaspers een rechtszaak tegen de fotografe aangekondigd, omdat het volgens haar een privéfoto betrof, maar dat bestrijdt Rijkers.

Melanie Rijkers heeft de afgelopen week heel wat over zich heen gekregen. Op de voorpagina van de Telegraaf stond vorige week woensdag een foto van de hoogzwangere Jaspers met een blote dikke buik. Op de showpagina in het groot, met een bijschrift over de geboorte van haar dochter Keesje en dat Jaspers een weekje in het ziekenhuis had gelegen omdat het kind te klein was.

Jaspers was woedend en eiste van het dagblad de Telegraaf en andere media dat ze de foto van de site zouden verwijderen en niet hergebruiken op straffe van gerechtelijke stappen.

"Ik heb via de KRO Yvon gevraagd of ik een fotoserie van haar mocht maken. Ze ging akkoord en het is een mooie serie geworden. Ze was er zelfs lyrisch over. Ik heb haar gratis een heel pak foto’s en een cd-rom gegeven. Daarnaast heb ik tegen kostprijs het geboortekaartje geleverd. We hebben duidelijk afgesproken dat mijn naam genoemd zou worden. Dat gebeurde telkens niet toen de kaartjes deze week in de publiciteit kwamen en dat klopt niet. Er zit copyright op die foto's en dan hoort men de naam van de fotografe te noemen. Daarom heb ik de volgende ochtend een mailtje naar de Telegraaf gestuurd met die foto. Daarin heb ik ook gewezen op het copyright. Maar bij de plaatsing ontbrak mijn naam opnieuw."

Op de website van Jaspers staat dat ze de fotografe zal aanklagen omdat het privéfoto’s betreft. Rijkers vindt dat vreemd. "Ze heeft het copyright niet afgekocht of een contract gesloten dat ik er niets mee mocht doen. Net als in de kunst ben ik eigenaar van de foto’s. Ze wist ook dat ik het voor de naamsbekendheid deed. Trouwens ík heb haar gevraagd voor de reportage en dan zijn de foto’s van mij. Zij heeft mijn vertrouwen beschaamd door de naam van de fotografe niet te noemen toen de geboortekaartjes in de publiciteit kwamen. Overigens moet ze de kaartjes nog betalen. En ik ben nog steeds trots op de serie."

Bron: BN/De Stem.

Vrijdagavond in Barend en van Dorp: Sacha de Boer over haar dubbelleven als nieuwslezeres en fotografe.

(Bij hoge uitzondering dus toch maar een keer naar Talpa kijken, ondanks de ERBARMELIJKE beeldkwaliteit.)

The first war I went to, the Six-Day War, I came back with no pictures. I didn't know how to handle the camera, it was a disaster. The only picture I got was when I gave the camera to an Israeli soldier who then shot a picture of me and a sergeant. She was ugly but she was the first sergeant I ever had. Those stripes really count, you know. Even though she was ugly.

As a war photographer, women are attracted to you because you have an exciting profession. It's an unpredictable lifestyle, you are away a lot of the time. And the women leave for exactly the same reason they became attracted to you.

Patrick Chauvel

De avonturen van veteraan-oorlogsfotograaf Chauvel zijn ook te lezen in zijn boek "Rapporteur de Guerre" (verkrijgbaar bij Proxis).

Henri Cartier-Bresson personally tried to stop Martin Parr from getting into Magnum.

David Alan Harvey

There is no live translation during this Magnum debate... Another example of how Magnum is being sabotaged these days at Visa pour l'Image.

David Alan Harvey

Leroy Fouchea, 42, waited in the sweltering heat for an hour to get his ration -- his first proper food since Monday -- and immediately handed it over to a sickly friend.

He then offered to show reporters the dead bodies of a man in a wheelchair, a young man who he said he dragged inside just hours earlier, and the limp forms of two infants, one just four months old, the other six months old.

A National Guardsman refused entry.

"It doesn't need to be seen, it's a make-shift morgue in there," he told a Reuters photographer. "We're not letting anyone in there anymore. If you want to take pictures of dead bodies, go to Iraq."

New Orleans Times-Picayune reporter Gordon Russell witnessed gunfire between police and civilians that he says "left one man dead in a pool of blood." Afterwards police slammed Russell and the photojournalist against a wall and threw their equipment to the ground when the duo got out of their SUV to cover the scene.

Toronto Star staff photojournalist Lucas Oleniuk was taken to the ground by police in the Spanish Quarter after he photographed a firefight between looters and police, and police were then reportedly "beating on" a looter. A coworker at the Toronto Star told News Photographer magazine tonight, "The cops saw him and put him down, and took his gear. At first they were going to take all of his cameras, but he talked them into only taking the memory cards and letting him keep the cameras."

Lees meer bij de National Press Photographers Association.

Forced to defend what some critics consider its slow response to the devastation caused by Hurricane Katrina, the Federal Emergency Management Agency said on Tuesday it does not want the news media to take photographs of the dead as they are recovered from New Orleans.

FEMA, which is leading the rescue efforts, rejected requests from journalists to accompany rescue boats as they went out to search for storm victims, Reuters reported.

A FEMA spokeswoman told the wire service that space was needed on the rescue boats and assured Reuters that "the recovery of the victims is being treated with dignity and the utmost respect. We have requested that no photographs of the deceased be made by the media," the spokeswoman told Reuters via e-mail.

On Wednesday, journalist groups protested the move.

"It's impossible for me to imagine how you report a story whose subject is death without allowing the public to see images of the subject of the story," Larry Siems of the PEN American Center told Reuters.

Rebecca Daugherty of the Reporters Committee for Freedom of the Press said: "The notion that, when there's very little information from FEMA, that they would even spend the time to be concerned about whether the reporting effort is up to its standards of taste is simply mind-boggling. You cannot report on the disaster and give the public a realistic idea of how horrible it is if you don't see that there are bodies as well."

FEMA's policy of excluding media from recovery expeditions in New Orleans is "an invitation to chaos," Tom Rosenstiel, director of the Project for Excellence in Journalism, a part of Columbia University's journalism school, told Reuters.

"This is about managing images and not public taste or human dignity," Rosenstiel said. He said FEMA's refusal to take journalists along on recovery missions meant that media workers would go on their own.

Rosenstiel also noted that U.S. media, especially U.S. television outlets, are generally reluctant to show corpses. "By and large, American television is the most sanitized television in the world," he said. "They are less likely to show bodies, they are less likely to show graphic images of the dead than any television in the world."

There is also a question of what the American PEN Center's Siems called "international equity," noting that American news outlets cover stories around the world showing the effects of natural disasters and wars in graphic detail.

But Mark Tapscott, a former editor at the Washington Times newspaper who now deals with media issues at the Heritage Foundation, said the FEMA decision did not amount to censorship.

"Let's not make a common decency issue into a censorship issue," Tapscott told Reuters. "Nobody wants to wake up in the morning and see their dead uncle on the front page. That's just common decency."

Bron: E&P.

Een gezellig dagje pretpark verliep voor Reese Witherspoon totaal anders dan ze verwacht had. Een opdringerige fotograaf gooide roet in het eten. De Legally Blonde-ster liep nietsvermoedend met haar kinderen en vrienden in het Disneyland-pretpark in Californië, toen plots een paparazzo voor haar sprong en foto's begon te nemen.

Een vrouwelijk personeelslid van het park probeerde een geschrokken Witherspoon en de kinderen naar een veiligere plek te begeleiden. Fotograaf Todd Wallace liet het daar echter niet bij zitten en gaf de vrouw een paar rake klappen. De politie was intussen gealarmeerd. De 44-jarige Wallace werd aangehouden voor onder meer geweldpleging en zal volgende maand voor de rechter verschijnen.

De actrice kreeg het eerder dit jaar ook al aan de stok met paparazzi. Ze verloor net een rechtszaak tegen enkele fotografen die haar in april " omsingeld" zouden hebben. De paparazzi gingen toen met z'n allen voor haar wagen staan waardoor Witherspoon na een bezoekje aan de fitness in Los Angeles niet kon wegrijden.

Vanavond in TV3, 19.25 Ned 3: Fotograaf Sander Veeneman, die met zijn indringende zwart-witfoto's van armoede, ziekte en ontheemding mensen wil inspireren om iets te doen aan deze ellende.

Er zit nog veel Perpignan in mijn hoofd, dat rondtolt van vermoeidheid.

Het komt in de komende dagen wel boven water, in bits and pieces.

Gespot in de stad: Reza, Alexandra Boulat, David Turnley (met koffer bij de balie van het hotel en nog vaak daarna), de onvermijdelijke Bruno Stevens en David Alan Harvey, die als je anderhalf uur naast hem staat steeds meer op Pim Fortuyn gaat lijken.

Daarnaast de meertalige PR-dame van een alomtegenwoordig cameramerk ("Overstappen? Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt!" is om meerdere redenen in haar nabijheid geen verstandige opmerking, want ik vermoed Oosterse gevechtstechnieken. Peter deJong zag ik trouwens niet.)

Alleen in een donker steegje na de projecties van zaterdag, liep daar plotseling een licht verdwaalde Vincent Mentzel. Omdat ik geen mes in mijn rug wilde maakte ik me haastig uit de voeten.

Overigens diezelfde avond op de tribune van het Campo Santo, trapte een asociale laatkomer in het donker vol op een rij Nederlandse damestenen, met ijselijke kreten tot gevolg. Na blauwe ribben en blauwe rook, dus ook nog blauwe tenen door die horkerige Fransen. Laatkomers en vroegverlaters werden ook vermaand door festivaldirecteur Leroy ("Koop eens nieuwe slippers, eikel!") die bij de plotselinge opkomst van een zwerfkat op het toneel blijk gaf van zijn filmkennis ("C'est notre Gris-Gris.") Koude mistflarden vulden het voormalige kerkhof, zodat het voor één keer niet alleen Gerrit-Jan Wolffensperger was die een benevelde indruk maakte. Je zou toch denken dat er voor dat ruime NOS-wachtgeld wel een kamer met douche vanaf kon...

Later meer.

Een indrukwekkende expositie in Perpignan vond ik "Bitter Fruit: Burials of U.S. soldiers killed in Iraq" door Magnum-fotograaf Paul Fusco, die zelf ook in de stad was.

Kijk zelf maar.

Magnum-fotografe Susan Meiselas is per 1 september als gastdocente verbonden aan de Universiteit Leiden bij de Faculteit der Kunsten in de masteropleiding Photographic Studies. Op dinsdag 13 september presenteert de Amerikaanse fotografe Susan Meiselas (1948) haar werk in de lezing 'Working Near and Far: from Carnival Strippers to Nicaragua...'. Centraal in de lezing staan haar documentaire fotoprojecten en de klassieke fotojournalistiek.

Meiselas ontving in 1971 haar masterdiploma in Visuele Educatie aan Harvard University (USA). In haar eerste grote fotoproject richtte ze zich op het leven van vrouwen als stripper op kermissen en braderieën in New England. Ze bezocht deze jaarmarkten gedurende drie opeenvolgende zomers (1973 t/m 1975), wat uniek fotomateriaal opleverde. In diezelfde jaren doceerde ze Fotografie in New York. In 1976 zag haar eerste monografie Carnival Strippers het licht. Daarna publiceert ze nog vier fotoboeken.

Susan Meiselas trad toe tot Magnum Photos in 1976 en werkt sinds die periode als freelance fotografe. Haar fotografische weergave van de revolutie in Nicaragua en haar uitgebreide fotografische documentatie over mensenrechtenkwesties in Latijns-Amerika zijn wereldwijd gepubliceerd.

Naast haar werk als redacteur en haar bijdragen aan talloze fotoboeken, heeft Meiselas verschillende solo-exposities gehad in Parijs, Madrid, Amsterdam, Londen, Los Angeles, Chicago en New York. Haar foto’s maken deel uit van internationale collecties en ze ontving diverse gerenommeerde prijzen van erkenning van internationale foto-instituten.

Dinsdag 13 september, 10.00-12.00 uur, collegezaal Prentenkabinet, Universiteitsbibliotheek, Witte Singel 27 (tweede verdieping), Leiden.

Aanmelding: Rosalien van der Poel, rhm.vanderpoel@kunsten.leidenuniv.nl,
071 527 1804.

Bron: Universiteit Leiden met dank aan Jaap Arriëns.